Dag 21

Dag 21 Clearwater, Dixi, Max, Moon en Mr. Frank

We staan vroeg op. Vooral bij de kinderen slaat de vermoeidheid toe. We krijgen ze met pijn en moeite uit bed. Ze zijn zo moe. Het voornemen om hen eerder naar bed te laten gaan, is in de praktijk lastiger dan we willen. Dat klinkt gek, maar we eten best laat en als het kampvuur brandt, willen ze graag (en dat snap ik best) bij het kampvuur zitten. Gezellig. Ik houd me maar voor dat ze na de vakantie nog een week hebben om bij te tanken. Ze zijn af en toe wat kribbiger naar elkaar toe, maar dat valt eigenlijk nog best mee.
Om half 10 worden we verwacht bij de stallen van Helmcken Falls Lodge. Daar worden we opgewacht door Lisa en Claire. Zij zullen ons vandaag gidsen tijdens onze trail Western Style Ride. We vullen de verantwoordelijkheidsverklaringen in voor onszelf en de kinderen. Eigenlijk ligt alle verantwoordelijkheid voor wat dan ook bij ons. Maar dat wisten we. We krijgen onze helmen en We krijgen de regels en commando’s uitgelegd. Daarna mogen we eindelijk kennis maken met ons paard. Frank krijgt het grootste (hoogste?) paard, Mr Frank. Moira maakt kennis met een pittige dame, Dixi, Roan krijgt het oudste paard (maar nog steeds pittig), Max en ik mag kennismaken met Moon, een lieve goedzak. De paarden hebben gegeten en gedronken en mogen onderweg niet snacken (knabbelen van de blaadjes). Frank mag als eerste opstijgen en krijgt nog persoonlijk wat aanwijzingen. Daarna zijn de kinderen aan de beurt. Ik blijf bij hen om eventueel te vertalen. Daarna mag ik op Moon klimmen. Ik heb goed geluisterd hoe je dat moet doen en heb het de kinderen nog eens uitgelegd. Dus linkervoet in de stijgbeugel, met je linkerhand houd je je vast aan de manen en met je rechterhand houd je de achterkant van het zadel vast en dan hijs je jezelf ophoog en gooi jje je rechterbeen over je zadel en je zit. Appeltje eitje… Daar ging ik. Ten eerste was ik minder lenig dan ik dacht want ik moest mijn linkerbeen aardig hoog optillen om mijn voet in de beugel te krijgen. Het hijsen ging nog wel, maar mijn rechterbeen over het zadel zwaaien ging minder gracieus dan de bedoeling was. Ik hing iets te ver over de nek van Moon, waardoor ik mijn evenwicht bijna verloor en dus bijna over zijn nek naar voren viel… haha ging nog net goed. Alleen de kinderen hebben dit gezien. De tocht ging naar Hemp Canyon (uit m’n hoofd gezegd, zit op bed en ben te lui om de folder te pakken). We wisten dat we een trail door het bos zouden pakken, Maar dit pad was zo smal en af en toe zo steil, met modder en grote keien, dat was best spannend. De paarden moeten achter elkaar in een lijn lopen. Claire liep voorop en Lisa sloot de rij. En er mocht niet te veel ruimte tussen de paarden zijn, dus liep je jets achter, moest je je paard de sporen geven en aansluiten. Dat laatste was voor Roan wat lastig. Max deed eigenlijk alleen waar hij zin in had (snacken van de blaadjes) en had maar weinig ontzag voor Roan. Het is ook niet makkelijk als je voor het eerst op een groot paard zit en je moet je teugels (zijn twee lossen leren riemen die je gekruist in je hand vasthoudt en je gebruikt je arm als joystick) los houden, maar je vindt het eng dus trek je misschien te hard aan je teugel waardoor je paard langzamer gaat lopen, wat dan net weer niet de bedoeling is. Later is Max ook naar voren gehaald en heeft Claire het ‘noodtouw’ gepakt waardoor zij de controle had over Max. Moira ging best goed. Af en toe werd Dixi wat agressief en beet Mr. Frank in de staart, omdat die in de weg stond. Mr. Frank schrok daarvan en daar schrok Dixi weer van en zwaaide met haar hoofd van links naar rechts en stapte uit de rij, maar Moira bleef heel rustig en had haar goed onder controle. Dat heeft ze prima gedaan. Na 2 uurtjes door de modder en steile klimpartijen en afdalingen zijn we weer terug bij de stallen. We hebben enorm genoten van het rijden en hebben veel bewondering voor deze sterke dieren die ons maar door dat bos op de rug hebben meegenomen. We zijn ook net op tijd terug voor de grote regenbui. Eigenlijk hadden we na de paardenrit nog een wandeltocht willen maken naar de op van Trophy mountain Dit is het juiste moment om de apenweide met de vele bloeiende bloemen te zien, maar de plensbui maakt het niet zo aantrekkelijk en daarnaast hebben we allemaal last van stramme en pijnlijke spieren. We gaan naar Helmcken Falls. Een waterval van 140 meter hoog en 23 meter breed. Een prachtig gezicht. Ik zei in eerder dat het Wells Grey National Park heet, maar het is Wells Grey Provincial Park. Dit park telt meer dan 40 watervallen, waarvan Helmcken Falls de hoogste is. Dawson Falls is met 107 meter de breedste. Dus daar zijn we ook naartoe gegaan.
Toen we in Salmon Arm waren, reden we langs een Farmer market. Dat zag er zo leuk uit, met ouderwetse grote schuren waar groeten en fruit werden verkocht. Elke zaterdag is er een Farmer market in Clearwater. Daar wilden we ook nog naartoe. Van 9 tot 12 (in de avond…) echter bleek het 12 in de middag te zijn. Helaas hebben we dat dus gemist, maar we waren daar wel in de buurt en we zagen geen grote houten schuren staan zoals in Salmon Arm, dus niet helemaal hetzelfde.
Vanavond hebben we gegeten bij Hops & Hogs, een restaurant met veel verschillende bieren op de tap en fles en maaltijden met gerookte en gebbqde vlees of vis. Het ligt op loopafstand van de camping. Perfect dus, kunnen we allebei een biertje drinken. We waren er rond tien voor half 8 en zagen een enorme rij voor ons….Kennelijk waren wij niet de enige met het idee daar te gaan eten. Het heft bijna 3 kwartier geduurd voordat we aan de beurt waren. Ik heb er heerlijk gegeten (de kinderen vonden de bijgerechten niet zo lekker en Frank vond het het wachten niet echt waard. Nu op tijd slapen want morgen wacht ons een lange rit naar Whistler. We zijn over de helft van de vakantie. We hebben nog 12 dagen, maar we mogen er niet over praten van Moira. Ze wordt al verdrietig bij het idee dat we dan alweer naar huis gaan. Ben benieuwd hoe dat zal gaan.

Het is tot nu toe zo super geweest. We willen geen van allen naar huis.


O ja had ik al verteld dat de camping relatief dicht bij het spoor staat (hihi)