Dag 29

Dag 29 Cedar Springs Ranch naar Surrey (iets onder Vancouver)

Vlak voor 11 uur rijden we van de camping af. Toen we in januari bezig waren om onze reis te plannen, hebben we ook wanneer en hoe laat we met de boot weer terug zouden gaan naar het vaste land. 14.00 uur leek ons een prima tijd. Als we dan onderweg nog iets zouden tegenkomen, wat we wilden zien, dan hadden we daar ruim de tijd voor. Hoe anders is de werkelijkheid. 45 minuten later komen we bij de terminal aan. We hadden het er onderweg over, hoe ontzettend verwend we zijn met alle mooie ervaringen in Alberta en een deel van British Columbia. We hebben onderweg niet iets gezien, waarvoor we wilden stoppen. Dus iets na 12 uur waren we ingecheckt voor de boot van 1 uur. De tocht langs en tussen kleine eilanden is echt heel mooi. Eenmaal op open zee, zijn we wat gaan eten, echter we hadden de tijd niet helemaal in de gaten gehouden, dus we zaten nog maar net te eten of we hoorden dat we al weer terug moesten naar onze auto. Dus salades in een grote cola beker meenemen en hollen maar. Gelukkig zijn we op tijd terug. Vanaf de haven is het ongeveer een half uurtje rijden naar de camping: Peace Arch RV Parc. Een behoorlijke grote camping voor alleen campers. ’s Avonds spreek ik een aantal mensen die hier permanent wonen. Ze hebben allen in Vancouver gewoond, maar de huurprijzen zijn zo enorm gestegen dat ze noodgedwongen hun huis hebben moeten opgeven. Eentje vertelde dat ze een groot huis had met een tuin, waarvoor ze ongeveer 3500 dollar per maand voor moest betalen. Bizar. Er zijn geen goedkope woningen te krijgen. Dus wonen ze op de camping. Hier betalen ze 595 dollar per maand voor de plek. De rest hebben ze zelf. Zo zijn er meer die hier wonen. Ze kennen elkaar en zoeken elkaar geregeld op om tijd met elkaar door te brengen. Er zijn hier ook geen problemen. En als die er zijn, dan gaan ze elkaar voor even uit de weg.

Vanavond onze laatste avond in de camper. Het voelt een beetje raar. Aan de ene kant is het wel goed zo om de camper in te leveren, maar dan willen Frank en ik eigenlijk het liefst z.s.m. naar huis. En aan de andere kant, zouden we eigenlijk nog best wat meer willen zien. Het voelt een beetje als een anti climax. De kinderen verheugen zich enorm op slapen in het hotel en Vancouver zelf. Frank en ik hebben daarin nog een drempeltje te nemen. Er valt genoeg te zien en te doen, dus dat komt wel goed.