Dag 31

Dag 31 Vancouver downtown

We zijn allemaal erg lui en blijven lekker lang in bed liggen en hangen… omdat dat kan. Maar het zonnetje schijnt en we krijgen trek dus hup eruit. We brunchen niet in het hotel, maar er vlak naast, overigens via de lobby te bereiken. Het hotel heeft alleen a la carte ontbijt. Bij Beyond Coffee kun je kiezen wat je wilt eten, uiteraard tegen betaling. Het eten is er goed, zo ook de koffie, maar het personeel is wat onvriendelijk. Vooral de manager heeft haar dag niet. Ze zucht een keer als we maar geen keuze kunnen maken. Maar goed. Kijken of we morgen elders kunnen ontbijten. Na het ontbijt lopen we naar het fietsenverhuurbedrijf. We huren 4 mountainbike en we krijgen helmpjes mee. Daar gaan we, richting het strand op weg naar Stanley Park. Een autoluw park met veel fietspaden en wandelroutes. Het park is niet zoals het volkspark in Enschede. Stanley Park is vooral een heuvelachtig bos met hier en daar kleine grasveldje waar je een balletje kunt trappen. Er is een waterparkje, waar veel fonteintjes en bedriegertjes zijn. Lekker voor de warme dagen, maar er zijn ook vijvers waaraan je kunt zitten en natuurlijk diverse strandjes langs de fietsroutes. Je kunt langs de kust rijden en dan is het in totaal zo’n 9 km fietsen om van de ene kant van het park naar de andere kant te komen. Moet je wel aan de goede kant van het park beginnen, komen wij later achter. We rijden I.p.v. eromheen, er doorheen naar het hoogste punt. Dwars door het park zijn er diverse trails. Het is ontzettend leuk om met de mountainbike door het park te rijden. Boven lopen we even rond voordat we verder rijden. We willen terug naar beneden op zoek naar de totempalen in het park. Op de kaart moeten naar de andere kant van het park, dus hup naar beneden. We vinden de weg maar iedereen rijdt de andere kant op. Dat is gek. Iedereen rijdt tegen het verkeer in, totdat iemand naar ons roept en zegt dat het een One Way weg is…. Wij rijden tegen het verkeer in. Wij kijken opnieuw op de kaart en zien nu idd een pijl op de kaart dat aangeeft welke kant we op moeten. En we waren zo dichtbij de totempalen… Hm.. Fiets omdraaien en gaan maar. Ergens op 2/3 van de route, vinden we een sluiproute op de kaart en komen zo alsnog bij de totempalen. Het is er druk, maar dat is logisch in zo’n grote stad als Vancouver. Sommige totempalen zijn origineel en andere zijn replica’s. Bij elke totempaal staat en bord met de betekenis en herkomst. Ik heb van alle palen de beschrijving gefotografeerd en neem me voor dat thuis te gaan lezen. We rijden via de stad terug naar het verhuurbedrijf. De fietspaden zijn over het algemeen goed aangegeven, waardoor het prettig fietsen is in het drukke verkeer, maar vlak bij het verhuurbedrijf, houdt het fietspad op en is het niet helemaal duidelijk waar we nu precies naar toe moeten. We weten dat we rechtdoor moeten, dus delen we de weg met de auto’s. Dat voelt niet meer zo heel prettig dus we rijden een andere straat in en lopen parallel aan de hoofdweg een stuk verder. Het laatste stukje kunnen we weer fietsen. Veilig en wel kunnen we de fietsen weer inleveren. Vanaf het verhuurbedrijf is het een klein stukje lopen naar het strand. Dat hadden we de kinderen beloofd. De laatste paar uurtjes van de late middag vroege avond zitten we op het strand en kijken wat om ons heen. Het was ons al opgevallen… de wietlucht. Vreselijk, maar een jointje roken in het openbaar is legaal in Canada. Dus veel mensen roken rustig hun jointje tijdens hun wandeling. Zo vroeg in de avond zie je steeds meer jongeren rondhangen op het strand, lekker jointje roken. Op het strand echter is het verboden te roken. Dus ook geen sigaret. Het valt op hoeveel mensen er roken. Meer dan we in Nederland zien, heb ik het idee. Naast ons zit een groepje jongelui, we denken 15 of 16 jaar oud. Stiekem alcohol drinken, verborgen in waterflesjes wat ze dan vermengen met een fles icetea. Ze kijken iedere keer om zich heen. Even later komt dat het jointje tevoorschijn. Ze staan er allemaal omheen, maar niemand durft ‘m echt vast te houden. Snel gaat het jointje van de ene naar de andere hand. Als later 2 agenten komen doen ze of er niets aan de hand is, maar daar trapt het stel niet in. Ze spreken de jongeren aan en lopen daarna weer verder. Als dit in Amerika was, waren ze waarschijnlijk al in de boeien geslagen. Wat ook opvalt is dat er ontzettend veel Aziaten rondlopen. Eerder in een van mijn gesprekken met bewoners van onze laatste camping hoorde ik al dat voornamelijk Chinezen veel vastgoed opkopen en verhuren of door verkopen. Daarnaast zie je ook veel Aziaten in de horeca en in winkels. Tegen half 8 beginnen we toch echt trek te krijgen. Het strand restaurant is overvol, maar eigenlijk willen we toch graag op het strand eten. We lopen gauw een straat in op weg naar een pizzeria. We nemen de pizza’s mee en smikkelen tussen de andere zonsondergangaanbidders onze pizza’s op. De kinderen en ik dollen wat op het strand maar zonder de zon is het wel heel fris geworden. Door de druk verlichte straten lopen we weer terug naar ons hotel. Eenmaal terug op de kamer, zien we dat onze bedden zijn opgemaakt en dat housekeeping Moira's knuffels onder een handdoekje heeft toegedekt. Lief. Nog een dag morgen…